BUAT WAKTU YANG TAKKAN KEMBALI ...
Maafkan aku, Tuhan
kerana tika aku ke Asrama Damai
entah kenapa pandanganku tiba-tiba kabur
bibirku tiada dapat bertutur
langkahku kaku
jiwaku merintih sendu
Maafkan aku, Tuhan
ku tinggalkan Asrama Damai
dan senyuman anak-anak yatim itu
dalam hiba deraian air mata
kerana baru ku sedar
aku teramat rindukan
senyuman dan tawamu,
duhai sahabatku ....
14 Oktober 2009,
Asrama Damai Kuang,
Selangor.
Friday, October 16, 2009
Home »
Luahan
,
Nostalgia
,
puisi
,
puisi sedih
,
Puisi syahdu
,
Tempat
,
Tuhan
» PUISI ASRAMA DAMAI
0 comments:
Post a Comment